Tekirdağ, organize sanayi bölgeleriyle Türkiye’nin üretim üslerinden biri haline geldi. Ama bu büyümenin arkasında görmezden gelinen büyük bir çelişki var: Sanayi devleri büyürken, işçiler ayakta kalmakta zorlanıyor. AKP’nin ısrarla desteklediği sermaye dostu politikalar, Tekirdağ’da emeği sistematik olarak değersizleştirmiş durumda.

Türkiye’nin Sanayi Devi Ama İşçinin Payına Asgari Ücret Düşüyor

Tekirdağ’da sanayi siciline kayıtlı 6.200’ün üzerinde işletme faaliyet gösteriyor. İl genelinde 13 organize sanayi bölgesi (OSB) bulunuyor. Ancak bu dev üretim potansiyeline rağmen:

• OSB’lerde çalışanların % 70’i asgari ücret alıyor.
• Kayıt dışı çalıştırma oranı % 25’e yakın.
• Özel sektörde sendikalı işçi oranı % 8’in altında.
• Kadın işçilerin çoğu sigortasız ve mevsimlik statüde çalışıyor.
• Günde 11–12 saat süren mesailerde, iş güvenliği tedbirleri göstermelik seviyede kalıyor.

İşçi sağlığı ve iş güvenliği ihlalleri, özellikle taşeron sisteminde yaygın. Neredeyse her hafta bir iş kazası yaşanıyor; ama çoğu basına bile yansımıyor.

Göçmen İşçilik: Sessiz Sömürü Düzeni

AKP’nin göç politikasının sonucu olarak Tekirdağ sanayisi bugün ucuz göçmen işgücüne bağımlı hale geldi. Suriyeli, Afgan, Orta Asyalı yüzlerce işçi:

• Hiçbir sosyal güvence olmadan,
• Çok düşük ücretlerle,
• Uzun saatlerde çalıştırılıyor.

Bu tablo, hem yerli işçiyle göçmen işçi arasında gerilimi artırıyor hem de asgari ücret seviyesini aşağıya çekiyor. Devlet ise bu sömürü sistemine göz yumuyor.

Ne TİSK Ne Bakanlık: Emekçinin Sahipsizliği Kronikleşti

Sanayi Bakanlığı yatırım teşviklerini, OSB altyapılarını, ihracat kredilerini desteklemeye devam ederken, işçinin ücretini, güvencesini, sağlığını görmezden geliyor. Sendikal haklar zayıflatıldı, işçinin pazarlık gücü bilinçli şekilde geriletiliyor.

Tekirdağ’da özellikle tekstil ve gıda sektörlerinde çalışan kadınlar, en savunmasız grubu oluşturuyor. Taciz, güvencesizlik ve kayıt dışı istihdam yaygın. Ama ne Aile Bakanlığı ne Çalışma Bakanlığı bu konuda gerçek bir önlem almıyor.

Sanayi Büyüyor, Emekçiler Eziliyor

Yoğun sanayileşmenin sadece işçiyi değil, Tekirdağ’ın doğasını ve kent yaşamını da ezdiği artık açıkça görülüyor. Ergene’ye bırakılan sanayi atıkları, hava kirliliği, artan trafik ve göç baskısı, sanayi yatırımlarının bedelini toplumun tamamına ödetiyor. Ancak tüm bu yük, kamusal yatırım yapılmadan, sadece üretim teşvikleriyle destekleniyor.

AKP’nin Siyasi Tavrı: Sanayiciye İmtiyaz, İşçiye Sessizlik

Tekirdağ’ın sanayi devleri desteklenirken, bu işletmelerin işçileri unutulmuş durumda. Her fırsatta “üretim, ihracat” söylemiyle övünen iktidar, üretimin insan unsurunu görmezden geliyor. Oysa işçinin alın teri olmadan ne ihracat ne büyüme mümkündür.

CHP’li yerel yöneticiler durumu şu sözlerle özetliyor:

“AKP sanayiye yatırım yaptı, ama işçiye yatırım yapmadı. Fabrika yapıldı, ama kreş yapılmadı. Gümrük yapıldı, ama sendika tanınmadı.”

Sıradaki Dosya:

“Ulaşım Yatırımı Yok, Trafik Sıkıştı: Tekirdağ Hareket Edemiyor”
Sekizinci haberde kent içi ulaşım ve lojistik altyapı sorunlarını inceleyeceğiz.